Wyszukiwarka
Liczba elementów: 14
Budynki Egzotarium zlokalizowane są na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, na wydzielonym i ogrodzonym terenie (o powierzchni 3120 metrów kwadratowych), z widoczną z daleka szklarnią palmiarni. Obiekt powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zieleni Miejskiej – Stanisława Romika. Nazwa „Egzotarium” miała przyciągnąć mieszkańców i turystów do tego urokliwego miejsca. Podziwiano wówczas dwa działy: akwarium z 60 zbiornikami i największą w Polsce kolekcją ryb i roślin akwariowych oraz palmiarnię, którą utworzono dzięki roślinom pochodzącym z darów z innych polskich palmiarni. Obecnie część botaniczna Egzotarium, która obejmuje ponad 80 gatunków roślin z różnych części świata, uporządkowana jest pod względem klimatu, w jakim występują w środowisku naturalnym (formacje pustynne, półpustynne, tropiki amerykańskie, azjatyckie, formacje ciepłego klimatu śródziemnomorskiego, wysp oceanicznych i inne). Szczególnie interesujące są sukulenty: łodygowe i liściowe (np. 40-letnia agawa). Dzięki sprzyjającym warunkom rośliny klimatu gorącego i wilgotnego (m.in. palmy, banany, figowce, araukarie, filodendrony, bambus oraz figa jadalna) osiągnęły prawie naturalne rozmiary. Jest tu też spora kolekcja roślin strefy dżunglowej: liczne storczyki, alokazje, aspidistry. Nadal godne uwagi pozostają rośliny akwariów. Ekspozycję zwierząt w Egzotarium tworzą: ryby (około 70 gatunków słodkowodnych, z licznymi pielęgnicami), kilka gatunków płazów, gady (około 20 gatunków, a między innymi: węże, dwa kajmany okularowe , jaszczurki oraz żółwie), ptaki (głównie papugi i ziarnojady) oraz ssaki (liczne gatunki gryzoni i dwa gatunki naczelnych – małpa kapucynka i koczkodan zielony). Dodatkowo, w szklanych gablotach, wyeksponowano grupę oceanicznych stawonogów (np. kraby, langusty), szkarłupni (np. jeżowce, rozgwiazdy), niektórych ryb oceanicznych (np. ryba młot, ryba piła), a także koralowców.
Budynki Egzotarium zlokalizowane są na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, na wydzielonym i ogrodzonym terenie (o powierzchni 3120 metrów kwadratowych), z widoczną z daleka szklarnią palmiarni. Obiekt powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zieleni Miejskiej – Stanisława Romika. Nazwa „Egzotarium” miała przyciągnąć mieszkańców i turystów do tego urokliwego miejsca. Podziwiano wówczas dwa działy: akwarium z 60 zbiornikami i największą w Polsce kolekcją ryb i roślin akwariowych oraz palmiarnię, którą utworzono dzięki roślinom pochodzącym z darów z innych polskich palmiarni. Obecnie część botaniczna Egzotarium, która obejmuje ponad 80 gatunków roślin z różnych części świata, uporządkowana jest pod względem klimatu, w jakim występują w środowisku naturalnym (formacje pustynne, półpustynne, tropiki amerykańskie, azjatyckie, formacje ciepłego klimatu śródziemnomorskiego, wysp oceanicznych i inne). Szczególnie interesujące są sukulenty: łodygowe i liściowe (np. 40-letnia agawa). Dzięki sprzyjającym warunkom rośliny klimatu gorącego i wilgotnego (m.in. palmy, banany, figowce, araukarie, filodendrony, bambus oraz figa jadalna) osiągnęły prawie naturalne rozmiary. Jest tu też spora kolekcja roślin strefy dżunglowej: liczne storczyki, alokazje, aspidistry. Nadal godne uwagi pozostają rośliny akwariów. Ekspozycję zwierząt w Egzotarium tworzą: ryby (około 70 gatunków słodkowodnych, z licznymi pielęgnicami), kilka gatunków płazów, gady (około 20 gatunków, a między innymi: węże, dwa kajmany okularowe , jaszczurki oraz żółwie), ptaki (głównie papugi i ziarnojady) oraz ssaki (liczne gatunki gryzoni i dwa gatunki naczelnych – małpa kapucynka i koczkodan zielony). Dodatkowo, w szklanych gablotach, wyeksponowano grupę oceanicznych stawonogów (np. kraby, langusty), szkarłupni (np. jeżowce, rozgwiazdy), niektórych ryb oceanicznych (np. ryba młot, ryba piła), a także koralowców.
Budynki Egzotarium zlokalizowane są na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, na wydzielonym i ogrodzonym terenie (o powierzchni 3120 metrów kwadratowych), z widoczną z daleka szklarnią palmiarni. Obiekt powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zieleni Miejskiej – Stanisława Romika. Nazwa „Egzotarium” miała przyciągnąć mieszkańców i turystów do tego urokliwego miejsca. Podziwiano wówczas dwa działy: akwarium z 60 zbiornikami i największą w Polsce kolekcją ryb i roślin akwariowych oraz palmiarnię, którą utworzono dzięki roślinom pochodzącym z darów z innych polskich palmiarni. Obecnie część botaniczna Egzotarium, która obejmuje ponad 80 gatunków roślin z różnych części świata, uporządkowana jest pod względem klimatu, w jakim występują w środowisku naturalnym (formacje pustynne, półpustynne, tropiki amerykańskie, azjatyckie, formacje ciepłego klimatu śródziemnomorskiego, wysp oceanicznych i inne). Szczególnie interesujące są sukulenty: łodygowe i liściowe (np. 40-letnia agawa). Dzięki sprzyjającym warunkom rośliny klimatu gorącego i wilgotnego (m.in. palmy, banany, figowce, araukarie, filodendrony, bambus oraz figa jadalna) osiągnęły prawie naturalne rozmiary. Jest tu też spora kolekcja roślin strefy dżunglowej: liczne storczyki, alokazje, aspidistry. Nadal godne uwagi pozostają rośliny akwariów. Ekspozycję zwierząt w Egzotarium tworzą: ryby (około 70 gatunków słodkowodnych, z licznymi pielęgnicami), kilka gatunków płazów, gady (około 20 gatunków, a między innymi: węże, dwa kajmany okularowe , jaszczurki oraz żółwie), ptaki (głównie papugi i ziarnojady) oraz ssaki (liczne gatunki gryzoni i dwa gatunki naczelnych – małpa kapucynka i koczkodan zielony). Dodatkowo, w szklanych gablotach, wyeksponowano grupę oceanicznych stawonogów (np. kraby, langusty), szkarłupni (np. jeżowce, rozgwiazdy), niektórych ryb oceanicznych (np. ryba młot, ryba piła), a także koralowców.
Na historię współczesnego Chorzowa składają się dzieje wielu miejscowości, które przez stulecia wiodły samodzielny żywot. Nazwa miasta pochodzi od najstarszej na tym terenie osady – Chorzowa, ale olbrzymie znaczenie dla jego rozwoju miały również sąsiednie Wielkie Hajduki, a przede wszystkim Królewska Huta. W 1922 roku obszar dzisiejszego Chorzowa został objęty granicami odrodzonej Polski. Odrębnie funkcjonowały wówczas wspomniane wyżej miejscowości, z których Królewska Huta mogła się pochwalić prawami miejskimi. Miasto to zamieszkiwali wtedy zarówno Niemcy, jak i Polacy oraz Żydzi. W połowie lat 20. pojawiła się inicjatywa budowy Miejskiego Domu Ludowego, w którym przywiązani do polskości mieszkańcy mogliby kultywować własne tradycje. W 1926 roku ogłoszono konkurs architektoniczny. Nagrodę 1-szą zdobyła praca Tadeusza Michejdy, a 2-gą – Lucjana Sikorskiego. Ostatecznie ci dwaj katowiccy architekci połączyli siły i razem opracowali projekt, na który składała się kilkuczęściowa budowla w stylu modernistycznym. Realizacja inwestycji przypadła na trudne lata światowego kryzysu gospodarczego, dlatego mieszkańcy Królewskiej Huty mogli liczyć tylko na siebie. I to właśnie dzięki ich własnym pieniądzom, w 1934 roku otwarto pierwszy z planowanych kilku gmachów Domu Ludowego. Jego ozdobą była efektowna sala teatralna. Natychmiast po inauguracji zaczęła ona tętnić życiem. Na deskach teatru występowały ówczesne gwiazdy - np. Hanka Ordonówna, Loda Halama czy Szczepcio i Tońcio. Również po II wojnie światowej impresaryjny Teatr Miejski prezentował chorzowianom bardzo urozmaicony repertuar. W 1939 roku otwarto kolejny gmach Domu Ludowego - lewe skrzydło z biblioteką, czytelnią, salami zebrań itp. Wybuch wojny uniemożliwił powstanie największej kubaturowo części obiektu - skrzydła prawego. Współczesna historia obiektu zaczęła się w 2008 roku, tuż po zakończeniu generalnego remontu. Chorzowskie Centrum Kultury należy do najprężniejszych instytucji kulturalnych w mieście.
Budynki Egzotarium zlokalizowane są na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, na wydzielonym i ogrodzonym terenie (o powierzchni 3120 metrów kwadratowych), z widoczną z daleka szklarnią palmiarni. Obiekt powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zieleni Miejskiej – Stanisława Romika. Nazwa „Egzotarium” miała przyciągnąć mieszkańców i turystów do tego urokliwego miejsca. Podziwiano wówczas dwa działy: akwarium z 60 zbiornikami i największą w Polsce kolekcją ryb i roślin akwariowych oraz palmiarnię, którą utworzono dzięki roślinom pochodzącym z darów z innych polskich palmiarni. Obecnie część botaniczna Egzotarium, która obejmuje ponad 80 gatunków roślin z różnych części świata, uporządkowana jest pod względem klimatu, w jakim występują w środowisku naturalnym (formacje pustynne, półpustynne, tropiki amerykańskie, azjatyckie, formacje ciepłego klimatu śródziemnomorskiego, wysp oceanicznych i inne). Szczególnie interesujące są sukulenty: łodygowe i liściowe (np. 40-letnia agawa). Dzięki sprzyjającym warunkom rośliny klimatu gorącego i wilgotnego (m.in. palmy, banany, figowce, araukarie, filodendrony, bambus oraz figa jadalna) osiągnęły prawie naturalne rozmiary. Jest tu też spora kolekcja roślin strefy dżunglowej: liczne storczyki, alokazje, aspidistry. Nadal godne uwagi pozostają rośliny akwariów. Ekspozycję zwierząt w Egzotarium tworzą: ryby (około 70 gatunków słodkowodnych, z licznymi pielęgnicami), kilka gatunków płazów, gady (około 20 gatunków, a między innymi: węże, dwa kajmany okularowe , jaszczurki oraz żółwie), ptaki (głównie papugi i ziarnojady) oraz ssaki (liczne gatunki gryzoni i dwa gatunki naczelnych – małpa kapucynka i koczkodan zielony). Dodatkowo, w szklanych gablotach, wyeksponowano grupę oceanicznych stawonogów (np. kraby, langusty), szkarłupni (np. jeżowce, rozgwiazdy), niektórych ryb oceanicznych (np. ryba młot, ryba piła), a także koralowców.
Budynki Egzotarium zlokalizowane są na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, na wydzielonym i ogrodzonym terenie (o powierzchni 3120 metrów kwadratowych), z widoczną z daleka szklarnią palmiarni. Obiekt powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zieleni Miejskiej – Stanisława Romika. Nazwa „Egzotarium” miała przyciągnąć mieszkańców i turystów do tego urokliwego miejsca. Podziwiano wówczas dwa działy: akwarium z 60 zbiornikami i największą w Polsce kolekcją ryb i roślin akwariowych oraz palmiarnię, którą utworzono dzięki roślinom pochodzącym z darów z innych polskich palmiarni. Obecnie część botaniczna Egzotarium, która obejmuje ponad 80 gatunków roślin z różnych części świata, uporządkowana jest pod względem klimatu, w jakim występują w środowisku naturalnym (formacje pustynne, półpustynne, tropiki amerykańskie, azjatyckie, formacje ciepłego klimatu śródziemnomorskiego, wysp oceanicznych i inne). Szczególnie interesujące są sukulenty: łodygowe i liściowe (np. 40-letnia agawa). Dzięki sprzyjającym warunkom rośliny klimatu gorącego i wilgotnego (m.in. palmy, banany, figowce, araukarie, filodendrony, bambus oraz figa jadalna) osiągnęły prawie naturalne rozmiary. Jest tu też spora kolekcja roślin strefy dżunglowej: liczne storczyki, alokazje, aspidistry. Nadal godne uwagi pozostają rośliny akwariów. Ekspozycję zwierząt w Egzotarium tworzą: ryby (około 70 gatunków słodkowodnych, z licznymi pielęgnicami), kilka gatunków płazów, gady (około 20 gatunków, a między innymi: węże, dwa kajmany okularowe , jaszczurki oraz żółwie), ptaki (głównie papugi i ziarnojady) oraz ssaki (liczne gatunki gryzoni i dwa gatunki naczelnych – małpa kapucynka i koczkodan zielony). Dodatkowo, w szklanych gablotach, wyeksponowano grupę oceanicznych stawonogów (np. kraby, langusty), szkarłupni (np. jeżowce, rozgwiazdy), niektórych ryb oceanicznych (np. ryba młot, ryba piła), a także koralowców.
Budynki Egzotarium zlokalizowane są na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, na wydzielonym i ogrodzonym terenie (o powierzchni 3120 metrów kwadratowych), z widoczną z daleka szklarnią palmiarni. Obiekt powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zieleni Miejskiej – Stanisława Romika. Nazwa „Egzotarium” miała przyciągnąć mieszkańców i turystów do tego urokliwego miejsca. Podziwiano wówczas dwa działy: akwarium z 60 zbiornikami i największą w Polsce kolekcją ryb i roślin akwariowych oraz palmiarnię, którą utworzono dzięki roślinom pochodzącym z darów z innych polskich palmiarni. Obecnie część botaniczna Egzotarium, która obejmuje ponad 80 gatunków roślin z różnych części świata, uporządkowana jest pod względem klimatu, w jakim występują w środowisku naturalnym (formacje pustynne, półpustynne, tropiki amerykańskie, azjatyckie, formacje ciepłego klimatu śródziemnomorskiego, wysp oceanicznych i inne). Szczególnie interesujące są sukulenty: łodygowe i liściowe (np. 40-letnia agawa). Dzięki sprzyjającym warunkom rośliny klimatu gorącego i wilgotnego (m.in. palmy, banany, figowce, araukarie, filodendrony, bambus oraz figa jadalna) osiągnęły prawie naturalne rozmiary. Jest tu też spora kolekcja roślin strefy dżunglowej: liczne storczyki, alokazje, aspidistry. Nadal godne uwagi pozostają rośliny akwariów. Ekspozycję zwierząt w Egzotarium tworzą: ryby (około 70 gatunków słodkowodnych, z licznymi pielęgnicami), kilka gatunków płazów, gady (około 20 gatunków, a między innymi: węże, dwa kajmany okularowe , jaszczurki oraz żółwie), ptaki (głównie papugi i ziarnojady) oraz ssaki (liczne gatunki gryzoni i dwa gatunki naczelnych – małpa kapucynka i koczkodan zielony). Dodatkowo, w szklanych gablotach, wyeksponowano grupę oceanicznych stawonogów (np. kraby, langusty), szkarłupni (np. jeżowce, rozgwiazdy), niektórych ryb oceanicznych (np. ryba młot, ryba piła), a także koralowców.
Budynki Egzotarium zlokalizowane są na terenie parku miejskiego im. Leona Kruczkowskiego, na wydzielonym i ogrodzonym terenie (o powierzchni 3120 metrów kwadratowych), z widoczną z daleka szklarnią palmiarni. Obiekt powstał w latach 50. XX w. z inicjatywy ówczesnego dyrektora Zieleni Miejskiej – Stanisława Romika. Nazwa „Egzotarium” miała przyciągnąć mieszkańców i turystów do tego urokliwego miejsca. Podziwiano wówczas dwa działy: akwarium z 60 zbiornikami i największą w Polsce kolekcją ryb i roślin akwariowych oraz palmiarnię, którą utworzono dzięki roślinom pochodzącym z darów z innych polskich palmiarni. Obecnie część botaniczna Egzotarium, która obejmuje ponad 80 gatunków roślin z różnych części świata, uporządkowana jest pod względem klimatu, w jakim występują w środowisku naturalnym (formacje pustynne, półpustynne, tropiki amerykańskie, azjatyckie, formacje ciepłego klimatu śródziemnomorskiego, wysp oceanicznych i inne). Szczególnie interesujące są sukulenty: łodygowe i liściowe (np. 40-letnia agawa). Dzięki sprzyjającym warunkom rośliny klimatu gorącego i wilgotnego (m.in. palmy, banany, figowce, araukarie, filodendrony, bambus oraz figa jadalna) osiągnęły prawie naturalne rozmiary. Jest tu też spora kolekcja roślin strefy dżunglowej: liczne storczyki, alokazje, aspidistry. Nadal godne uwagi pozostają rośliny akwariów. Ekspozycję zwierząt w Egzotarium tworzą: ryby (około 70 gatunków słodkowodnych, z licznymi pielęgnicami), kilka gatunków płazów, gady (około 20 gatunków, a między innymi: węże, dwa kajmany okularowe , jaszczurki oraz żółwie), ptaki (głównie papugi i ziarnojady) oraz ssaki (liczne gatunki gryzoni i dwa gatunki naczelnych – małpa kapucynka i koczkodan zielony). Dodatkowo, w szklanych gablotach, wyeksponowano grupę oceanicznych stawonogów (np. kraby, langusty), szkarłupni (np. jeżowce, rozgwiazdy), niektórych ryb oceanicznych (np. ryba młot, ryba piła), a także koralowców.
Rondo imienia generała Józefa Ziętka jest ważnym węzłem drogowym, leżącym w samym centrum Katowic. Przecina się tutaj aleja Wojciecha Korfantego, która łączy katowicki Rynek z północną częścią miasta, z Drogową Trasą Średnicową i drogą krajową nr 79 (ciąg ulic Chorzowskiej i alei Walentego Roździeńskiego). Rondo powstało w 1965 roku, jednak na początku XXI wieku zostało gruntownie przebudowane. W 2006 roku oddano do użytku tunel o długości ponad 650 m, umożliwiający bezkolizyjny przejazd drogą krajową nr 79. Na powierzchni zaś postawiono stalowo-szklaną półkopułę, w której umieszczono m.in. „Rondo Sztuki” – galerię wystawienniczą Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Na północ od ronda stoi jeden z symboli stolicy Górnego Śląska, tzw. Spodek. Ta charakterystyczna budowla w kształcie latającego talerza została zbudowana w 1971 roku. Jej projektantami byli architekci Maciej Gintowt i Maciej Krasiński. Na początku tego stulecia „Spodek” zmodernizowano. Hala główna wznosi się na wysokość 32 m i może pomieścić około 11 tysięcy widzów. W jej sąsiedztwie znajduje się także lodowisko i sala gimnastyczna. W „Spodku” odbywają się imprezy sportowe światowej rangi, występują też w nim gwiazdy sceny muzycznej. Naprzeciw „Spodka” stoi kolejny symbol Katowic – Pomnik Powstańców Śląskich. Jego trzy skrzydła nawiązują do trzech powstań śląskich. Autorami projektu byli: rzeźbiarz prof. Gustaw Zemła i architekt Wojciech Zabłocki. Elementy monumentu odlano w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych. Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się w 1967 roku. Dalej na południe rozciąga się Park Powstańców Śląskich, na którego terenie znajdziemy pomnik mężczyzny z laską – to gen. Jerzy Ziętek, śląski powstaniec, przedwojenny poseł, generał Ludowego Wojska Polskiego, a przede wszystkim wieloletni gospodarz województwa śląskiego i katowickiego, w okresie PRL. Po prawej stronie alei Wojciecha Korfantego (patrząc od Spodka w stronę Rynku) znajdziemy monumentalny blok mieszkalny - „mrówkowiec”, czyli Superjednostkę. Super – bo obiekt zalicza się do największych w Polsce! Super - bo ma własne zasilanie w wodę i prąd! Super – bo od 1994 roku posiada status osiedla! Budynek stoi na żelbetowych „nogach”, które ułatwiają przepływ wiatru oraz minimalizują wstrząsy tektoniczne. Blok ma długość 187,5 metra, 15 kondygnacji nadziemnych i jedną podziemną, mieszczącą 200 garaży. W 762 mieszkaniach mogą mieszkać nawet 3 tys. ludzi.
Rondo imienia generała Józefa Ziętka jest ważnym węzłem drogowym, leżącym w samym centrum Katowic. Przecina się tutaj aleja Wojciecha Korfantego, która łączy katowicki Rynek z północną częścią miasta, z Drogową Trasą Średnicową i drogą krajową nr 79 (ciąg ulic Chorzowskiej i alei Walentego Roździeńskiego). Rondo powstało w 1965 roku, jednak na początku XXI wieku zostało gruntownie przebudowane. W 2006 roku oddano do użytku tunel o długości ponad 650 m, umożliwiający bezkolizyjny przejazd drogą krajową nr 79. Na powierzchni zaś postawiono stalowo-szklaną półkopułę, w której umieszczono m.in. „Rondo Sztuki” – galerię wystawienniczą Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Na północ od ronda stoi jeden z symboli stolicy Górnego Śląska, tzw. Spodek. Ta charakterystyczna budowla w kształcie latającego talerza została zbudowana w 1971 roku. Jej projektantami byli architekci Maciej Gintowt i Maciej Krasiński. Na początku tego stulecia „Spodek” zmodernizowano. Hala główna wznosi się na wysokość 32 m i może pomieścić około 11 tysięcy widzów. W jej sąsiedztwie znajduje się także lodowisko i sala gimnastyczna. W „Spodku” odbywają się imprezy sportowe światowej rangi, występują też w nim gwiazdy sceny muzycznej. Naprzeciw „Spodka” stoi kolejny symbol Katowic – Pomnik Powstańców Śląskich. Jego trzy skrzydła nawiązują do trzech powstań śląskich. Autorami projektu byli: rzeźbiarz prof. Gustaw Zemła i architekt Wojciech Zabłocki. Elementy monumentu odlano w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych. Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się w 1967 roku. Dalej na południe rozciąga się Park Powstańców Śląskich, na którego terenie znajdziemy pomnik mężczyzny z laską – to gen. Jerzy Ziętek, śląski powstaniec, przedwojenny poseł, generał Ludowego Wojska Polskiego, a przede wszystkim wieloletni gospodarz województwa śląskiego i katowickiego, w okresie PRL. Po prawej stronie alei Wojciecha Korfantego (patrząc od Spodka w stronę Rynku) znajdziemy monumentalny blok mieszkalny - „mrówkowiec”, czyli Superjednostkę. Super – bo obiekt zalicza się do największych w Polsce! Super - bo ma własne zasilanie w wodę i prąd! Super – bo od 1994 roku posiada status osiedla! Budynek stoi na żelbetowych „nogach”, które ułatwiają przepływ wiatru oraz minimalizują wstrząsy tektoniczne. Blok ma długość 187,5 metra, 15 kondygnacji nadziemnych i jedną podziemną, mieszczącą 200 garaży. W 762 mieszkaniach mogą mieszkać nawet 3 tys. ludzi.
Rondo imienia generała Józefa Ziętka jest ważnym węzłem drogowym, leżącym w samym centrum Katowic. Przecina się tutaj aleja Wojciecha Korfantego, która łączy katowicki Rynek z północną częścią miasta, z Drogową Trasą Średnicową i drogą krajową nr 79 (ciąg ulic Chorzowskiej i alei Walentego Roździeńskiego). Rondo powstało w 1965 roku, jednak na początku XXI wieku zostało gruntownie przebudowane. W 2006 roku oddano do użytku tunel o długości ponad 650 m, umożliwiający bezkolizyjny przejazd drogą krajową nr 79. Na powierzchni zaś postawiono stalowo-szklaną półkopułę, w której umieszczono m.in. „Rondo Sztuki” – galerię wystawienniczą Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Na północ od ronda stoi jeden z symboli stolicy Górnego Śląska, tzw. Spodek. Ta charakterystyczna budowla w kształcie latającego talerza została zbudowana w 1971 roku. Jej projektantami byli architekci Maciej Gintowt i Maciej Krasiński. Na początku tego stulecia „Spodek” zmodernizowano. Hala główna wznosi się na wysokość 32 m i może pomieścić około 11 tysięcy widzów. W jej sąsiedztwie znajduje się także lodowisko i sala gimnastyczna. W „Spodku” odbywają się imprezy sportowe światowej rangi, występują też w nim gwiazdy sceny muzycznej. Naprzeciw „Spodka” stoi kolejny symbol Katowic – Pomnik Powstańców Śląskich. Jego trzy skrzydła nawiązują do trzech powstań śląskich. Autorami projektu byli: rzeźbiarz prof. Gustaw Zemła i architekt Wojciech Zabłocki. Elementy monumentu odlano w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych. Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się w 1967 roku. Dalej na południe rozciąga się Park Powstańców Śląskich, na którego terenie znajdziemy pomnik mężczyzny z laską – to gen. Jerzy Ziętek, śląski powstaniec, przedwojenny poseł, generał Ludowego Wojska Polskiego, a przede wszystkim wieloletni gospodarz województwa śląskiego i katowickiego, w okresie PRL. Po prawej stronie alei Wojciecha Korfantego (patrząc od Spodka w stronę Rynku) znajdziemy monumentalny blok mieszkalny - „mrówkowiec”, czyli Superjednostkę. Super – bo obiekt zalicza się do największych w Polsce! Super - bo ma własne zasilanie w wodę i prąd! Super – bo od 1994 roku posiada status osiedla! Budynek stoi na żelbetowych „nogach”, które ułatwiają przepływ wiatru oraz minimalizują wstrząsy tektoniczne. Blok ma długość 187,5 metra, 15 kondygnacji nadziemnych i jedną podziemną, mieszczącą 200 garaży. W 762 mieszkaniach mogą mieszkać nawet 3 tys. ludzi.
Rondo imienia generała Józefa Ziętka jest ważnym węzłem drogowym, leżącym w samym centrum Katowic. Przecina się tutaj aleja Wojciecha Korfantego, która łączy katowicki Rynek z północną częścią miasta, z Drogową Trasą Średnicową i drogą krajową nr 79 (ciąg ulic Chorzowskiej i alei Walentego Roździeńskiego). Rondo powstało w 1965 roku, jednak na początku XXI wieku zostało gruntownie przebudowane. W 2006 roku oddano do użytku tunel o długości ponad 650 m, umożliwiający bezkolizyjny przejazd drogą krajową nr 79. Na powierzchni zaś postawiono stalowo-szklaną półkopułę, w której umieszczono m.in. „Rondo Sztuki” – galerię wystawienniczą Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Na północ od ronda stoi jeden z symboli stolicy Górnego Śląska, tzw. Spodek. Ta charakterystyczna budowla w kształcie latającego talerza została zbudowana w 1971 roku. Jej projektantami byli architekci Maciej Gintowt i Maciej Krasiński. Na początku tego stulecia „Spodek” zmodernizowano. Hala główna wznosi się na wysokość 32 m i może pomieścić około 11 tysięcy widzów. W jej sąsiedztwie znajduje się także lodowisko i sala gimnastyczna. W „Spodku” odbywają się imprezy sportowe światowej rangi, występują też w nim gwiazdy sceny muzycznej. Naprzeciw „Spodka” stoi kolejny symbol Katowic – Pomnik Powstańców Śląskich. Jego trzy skrzydła nawiązują do trzech powstań śląskich. Autorami projektu byli: rzeźbiarz prof. Gustaw Zemła i architekt Wojciech Zabłocki. Elementy monumentu odlano w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych. Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się w 1967 roku. Dalej na południe rozciąga się Park Powstańców Śląskich, na którego terenie znajdziemy pomnik mężczyzny z laską – to gen. Jerzy Ziętek, śląski powstaniec, przedwojenny poseł, generał Ludowego Wojska Polskiego, a przede wszystkim wieloletni gospodarz województwa śląskiego i katowickiego, w okresie PRL. Po prawej stronie alei Wojciecha Korfantego (patrząc od Spodka w stronę Rynku) znajdziemy monumentalny blok mieszkalny - „mrówkowiec”, czyli Superjednostkę. Super – bo obiekt zalicza się do największych w Polsce! Super - bo ma własne zasilanie w wodę i prąd! Super – bo od 1994 roku posiada status osiedla! Budynek stoi na żelbetowych „nogach”, które ułatwiają przepływ wiatru oraz minimalizują wstrząsy tektoniczne. Blok ma długość 187,5 metra, 15 kondygnacji nadziemnych i jedną podziemną, mieszczącą 200 garaży. W 762 mieszkaniach mogą mieszkać nawet 3 tys. ludzi.